حکمت به معنی دانستن چیزهاست چنانکه باشند و در لغت به معنی فرزانگی است. حکمت به دو شاخه تقسیم می شود، حکمت نظری و حکمت عملی
۱- حکمت نظری:
در دانستن و شناخت موجوداتی است که وجود آنها وابسته به حرکات ارادی افراد بشر نباشد. مثل: علم مابعدالطبیعه، علم ریاضی و علم طبیعی
۲- حکمت عملی:
در دانستن و شناخت اموری است که به اراده و کردار انسان وابسته است. حکمت عملی به ۳ زیر شاخه اصلی تقسیم می شود تهذیب اخلاق و سیاست مدینه و تدبیر منازل، در گذشته شخص آگاه به علم حکمت را حکیم می نامیدند و او شخصی بود که چیزها را همانگونه که هستند می دانست، از علم ریاضی و مابعدالطبیعه گرفته تا اخلاق و سیاست و علم طبیعی، مردم برای حل کلیه مشکلات خود به این حکما مراجعه می نمودند.مرسوم بود که پزشکان همگی تلاش می کردند که پس از آموختن دانش پزشکی به سایر علوم نیز تسلط کافی پیدا نمایند تا بعنوان حکیم شناخته شوند.در دنیای امروزه دانستن همه چیز امکان پذیر نیست. حجم زیاد اطلاعات که روزانه به علم کل جهان اضافه می شوند آنقدر زیاد است که دیگر کسی قادر به تعقیب همه این موارد و تسلط و احاطه کامل بر آنان نیست پس این روزها به کمتر کسی می توان لقب حکیم را داد.>آنچه امروز مورد نظر و توجه است نگاه حکیمانه به موضوعات می باشد، نگاهی حاکی از شناخت و آگاهی و تفکر به موضوعات چنانکه هستند و نه چنانکه می نمایند. چه بسیارند پزشکانی که امروز در سراسر کشور به خدمات پزشکی و حرفه ای خود می پردازند و در ضمن به علت نگاه حکیمانه ای که به موضوعات دارند مورد مراجعه اطرافیان و بیماران واقع می شوند نه فقط بخاطر احاطه به علم پزشکی بلکه بخاطر نگاه حکیمانه شان مورد توجه و مخاطب مردم می باشند اینان در مطب ها و مراکز استقرار خود ساعتهای بی شمار حضور دارند و مشکل گشا و راهنمای مردم حتی در خصوصی ترین شئونات شخصی، خانوادگی و حتی شغلی هستند و به مثابه حکیمان قدیم در ایجاد سلامت جسمی و روحی و اجتماعی افراد بسیار موثر می باشند، پاس می داریم نگاه حکیمانه و دانش محور این همکاران را .
